Anti kahramanlara güzelleme yapmayan bir dizi: Succesion üçüncü sezonuyla ekranlarda

Yunan tragedyalarına bile taş çıkartan aile içi dinamikleri ile Succession kaldığımız yerden devam ediyor. Evet, televizyon tarihinde Dallas’tan Game of Thrones’a bir sürü beter baba gördük de Succession’ın patriyarkı Logan Roy’un zalimliğinde insanı daha da hırslandıran bir şeyler var. Dünyayı bugüne getiren berbat insanlardan biri Logan Roy. Her türlü pisliğe bulaşmış bir medya devi… Yani zararı sadece kendisine ve ailesine değil. Kafayı makamla, babalarına yaranmakla bozmuş çocuklarının da ondan geri kalır bir tarafı yok. Dizinin hiçbir karakterine zerre empati duyası gelmiyor insanın. Arada işte bu babaları tarafından ters yüz edildiklerinde biraz üzülür gibi oluyoruz ama çok az, çünkü başlarına gelen her şeyi hak ediyorlar.

Dizinin gücü de muhtemelen buradan geliyor: En iyi HBO dizisi dersek, muhtemelen itiraz edenler olacaktır. Şimdi hiçbir diziye ayıp etmeyelim biz de. Ama karakterlerin bu itici gücüne rağmen su gibi akıp gitmesi dizinin ne kadar güçlü olduğunun bir kanıtı olmalı. Hiçbir detayı kaçırmayan usta oyunculuklar, ince ince işlenmiş sahneler ve beklenmedik yerden vuran kusursuz mizah derken neye uğradığını şaşırıyor izleyen de.

Yine HBO üzerinden gidecek olursak. The Sopranos’ta bile, berbat işler yapmasına rağmen Tony Soprano’ya biraz empati duyabiliyorduk. Neticede yaptıklarından dolayı her seferinde yıkılan bir adam, sistemin ona yükledikleri yüzünden panik ataklar geçirip duruyor gözümüzün önünde… Succession’da ise kimse için empati duyamıyor, üzülemiyor insan. Zaten her karakter kendi düşüşünü sonuna kadar hak ediyor; kendi düşüşlerine kendileri sebep oluyorlar. Türlü hırslar ve çıkarlar peşinde attıkları adımlarda ne mantık var ne de duygu. Ya CEO olmaya takmışlar ya da babalarını alaşağı etmeye… ABD başkanı olmaya kalkışanı unutmayalım.

Galiba güzel olan da bu. Eskiden anti kahramanları sevdirme sevdası vardı televizyonda. Biz de çok takıldık peşlerine. Zorbalıklarını, zalimliklerini görmezden geldik. Succession ise anti kahramanları güzellemeyen, onları yerin dibine batıran, birbirine kırdıran bir dizi. Hem de mizahla, ince zekayla…

Burada tabii dizinin yaratıcısı Jesse Armstrong’a saygılarımızı iletmemiz gerek. En sıkı iş birlikçileri Sam Bain ve Andrew O’Connor ile birlikte pek çok ‘acıklı’ komediye imza atmış bir yazar Armstrong. Adını tüm dünyaya duyuran işi ise Peep Show. İlk anda bakınca Succession’la kesişen hiçbir noktası olmadığını düşünebilirsiniz Peep Show’un ama ikisinin de o yüce absürtlüklerini ve iğnelemelerini düşünün… Aynı zihinden çıktıkları çok belli. Bir de tabii bu absürtlüğü pekiştiren kamera oyunları var. Sanki milletin özel hayatını dikizliyormuşuz hissini veren, belgesel vari çekimler zaten PEEP Show’un temellerini oluşturuyor. Succession’da daha sakin bir şekilde hareket ediyor kamera ama o garip hissi yaratmayı da başarıyor.

Gerisi ise spoiler…

Diziye dair hafızalarını iyice tazelemek isteyenler ise bir de buradan okuyabilir – Modern bir aile tragedyası: Sucession

Siobhan, Kendall, Roman ve Conan… Waystar RoyCo. adlı medya hanedanlığının kurucu ve başı, yazının girişinde bahsettiğimiz zalimler kralı Logan Roy’un talihsiz çocukları. ”Talihsiz” diyoruz çünkü babalarının elinde resmen birer oyuncağa dönüşmüş vaziyetteler. Kendall ise iyice şamar oğlanı olmuş zaten. Kardeşler arasında kariyerini Waystar RoyCo.’ya adayan tek kişi oydu başlangıçta. Babasının CEO’luk makamını ona teslim edeceğine neredeyse emin ama… İşte Logan hem sadist dürtülerinden ötürü hem de her biri ayrı telden çalan çocuklarına koltuğunu bırakmaya henüz hazır değil. Kalp krizi geçirmesine, iyileşmesi epey zaman almasına rağmen. Kendall da tabii, beklediğini bir türlü alamayınca perişan oluyor. Diğer kardeşlerin aksine medyanın dinamiklerini anlayan tanıyan ve medyanın geleceğine dair kafa yoran tek kişi de o. Yani öyle gibi. Ama uyuşturucu sorunu olan, arada gelgitler yaşayan da yine o. Henüz babasının gözüne girebilmiş değil. Zaten yaptığı çoğu şeyin kariyerciliğinden mi, babasının gözüne girmek için olduğunu asla anlayamıyoruz.

İlerleyen bölümlerle birlikte Logan’ın bile isteye Siobhan ve Roman’ı da oyuna dahil ettiğini görüyoruz. Siobhan siyasette ilerlemeye çalışsa da babasının şirketinde kendisi için CEO’luk ışığının yandığını görünce ihtimallerin heyecanına kapılarak işini bırakıyor ve kendini Waystar’a atıveriyor. Roman ise tüm çuvallamalarına ve iticiliğine rağmen Logan tarafından şirkete, tepede bir pozisyona getirilmişti zaten. Bir ara büyük paralarla uzaya füze fırlattığını ve füzenin havada patladığını görmüştük. Uzaya çıkma hırsı işte tüm zenginlerde var.

Logan’ın ilk eşinden olan oğlu Logan ise medya işlerinde pek yok. Şirketi çok umursadığı söylenemez. ABD başkanlığına soyunmuştu en son ikinci sezonda. Demek ki ABD başkanı olma hırsı da tüm zenginlerde var. Neyse… İnternet üzerinden berbat bir kampanya yürütüyordu; tüm parasını da buraya yatırmıştı. Zaten sevgilisi için de epey para dökmüştü; sevgilisi yazdığı tiyatro oyununu sahneleyebilsin diye ona sponsor çıkmıştı.

Waystar’nın CEO’luk makamına yerleşmek için bekleyenler sadece aile ile sınırlı değil. Logan’ın uzun yıllardır kankası ve şirketin COO’su olan Frank; yine şirketin üst düzey görevlilerinden, Siobhan’ın vaftiz annesi ve Roman’ın mentoru (ve inanılmaz ama fuck buddy’si) Gerri, Shiobhan’ın kocası ve yine şirketin yöneticilerinden Tom… Hepsi yıllarını Waytar’a verdikleri için o haklı terfiyi bekliyorlar dört gözle. Defalarca Logan tarafından aşağılanmış olsalar da, bir ümit hâlâ oradalar. İkinci sezonun sonunda işin içine bir de Rhea giriyor. Apaçık görmüyoruz ama Logan’ın aklını ve kalbini çalıyor. Waystar’ın birleşmeyi düşündüğü bir başka dev PGM’in CEO’su aslında. Ama işte olaylar gelişiyor ve Waystar’ın CEO’luğu (kısa süreliğine de olsa) ona kalıyor.

Kısa süreli çünkü zamanlama çok talihsiz oluyor: Yavaş yavaş sinyallerini aldığımız bir kriz patlıyor Waystar tarafında. Waystar şirketlerinin bünyesinde olan Brightstar adlı cruise gemileri sahibi bir şirketin içerisindeki skandal medyaya sızıyor. İçinde cinayet ve tecavüz olan ve şirket tarafından örtbas edilmiş bir skandal. Ailenin tarafında büyük bir endişe söz konusu çünkü çok büyük bir suç var ortada yani… Logan, bu suçu aile içerisindeki birinin üstlenmesi gerektiğini söylüyor. Yani medyanın karşısında onu suçlu gösterecekler, sonra da onu şirketten göndererek bu işten elleri temiz bir şekilde kurtulacaklar. ‘‘Bizim hiçbir bilgimiz yoktu, her şey onun kontrolündeydi, bilmesine rağmen harekete geçmedi’’ gibisinden bir açıklamayla günah keçisi seçilecekti ve bu artık onun meselesi olacaktı. O meşhuuur tekne yolculuğu da bu günah keçisini seçmek için başlıyor zaten. Logan herkesi ölçüp tartıyor, kim gitsin diye ve tabii ki talih kuşu Kendall’a konuyor.

Kendall bitik ve kahrolmuş bir vaziyette, dar ağacına gider gibi, ‘suçlu benim’ diye açıklayacağı o basın toplantısına gidiyor ama o da ne, ESAS SUÇLU BABAMDI diyor çarşaf çarşaf belgelerle babasının bu işte parmağı olduğunu dünya aleme gösteriyor. Daha büyük bir ters köşe olamazdı tabii.

Üçüncü sezon tam da bu noktadan hikayeyi alıyor ve sonrasında yaşananları bize göstermeye başlıyor.

Bundan sonrası ise üçüncü sezon spoiler’ları içeriyor.

Kendall’ın açıklaması sırasında Logan’ın suratında hafif bir tebessüm olmuştu hatırlarsanız. Sadistliğinden ötürü işler terse dönünce o da bundan zevk almış olabilir. Ama sonra görüyoruz ki AŞIRI ÖFKELİ. Kendall’ın onu satmış olması bir yana, ciddi bir suçta adı olduğu ortaya çıkıyor. Hemen ülkeyi terk ediyor. Siobhan, Roman ve Gerri dışında herkesi de yanına alarak Saraybosna’ya kaçıyor. Uzaktan oynamaya devam ediyor insanlarla. Siobhan, Roman ya da Gerri’den biri CEO olmalı diyor. Tabii haber hemen bu üçlüye ulaşıyor. Ve mücadele yine hız kazanıyor.

Kendall ise ergence hislerle coşmuş vaziyette. Kabına sığamıyor. Şirkete de giremiyor, çünkü kapı üstüne kapanmış. Ve en akıllıca hamleyi yapıyor: Eski karısının evine gidiyor… (Yazar burada ironi yapmıştır.) Evet, biraz çaresiz ama amacı güç gösterisini eski karısının ve çocuklarının önünde devam ettirmek. Eski karısının kayıtsızlığı ise… İnsanın içinin yağlarını eritecek cinsten.

Yayınlandığı ilk zamanlardan bu yana sessiz ve derinden ilerleyen bir dizi oldu Succession. Yani Game of Thrones vs. gibi yıldız bir yapım çıkmadı ortaya. Yaz dönemi dizisiydi bir kere. Sonra kulaktan kulağa yayıla yayıla giderek büyüdü dizinin kitlesi. Artık fanatikleri var diyebiliriz. Dün itibariyle HBO’da ve beIN Connect’te yayınlanmaya başlayan üçüncü sezonu büyük ses getirdi mesela. Hem öncesinde hem de ilk bölüm sonrasında. Her şey bir yana sırf Brian Cox’un o insanı tokatlayan oyunculuğunu görmek Nicholas Britell’in bestelediği açılış müziğini dinlemek için bile değer.

Bu arada her şey yeni başlıyor gibi, üçüncü sezon ilerledikçe muhtemelen daha çok dadanacağız diziye.