Bir nesle Fransızca aşılayan adam: Garou

Yaşım 25, Garou’nunki 46 ve bunun 20 yılını sahnede geçirmiş. Bugün tüm yaş farklarını yok sayarak, “Garou mu kaldı yaaa” diyen iç sesime rağmen büyük bir heyecanla bu akşam Volkswagen Arena’daki konserin yolunu tutacağım.

Üniversite hazırlıkta Fransız hocalarıma dinlettiğimde fırça yediğim bozuk Kanada aksanı ve küllükten yeni çıkmış kadar puslu sesi kulaklarımda; gözümde hâlâ Quasimodo hali… O, Daniel Lavoie ve Patrick Fiori. Ve tabii ki üçünün sesinden Belle… Hangi sahnede ve kimin önünde söyledilerse üçünü birden o anda birer çapkına dönüştürme gücü olan bu şarkı başladığında, -istisnasını pek az gördüm- göz teması kurulan ilk hanımefendi Esmeralda oluverir ve şarkı ona ithaf edilir. (bknz. Garou’nun şarkıya girişi ve devamında gözleri doğru kişiyi ararken yaya yaya “elleee” deyişi)

Belle ile büyüyen bir nesil varsa, o nesil hangi nesil ve ben o nesle mensup muyum bilmiyorum ama YouTube’da dinlemediğim canlı performans kalmadığına eminim. Yetmezmiş gibi, bunlar olurken 10 yaşında olan kardeşime de izletir, kırık Fransızcamla olan biteni anlatmaya çalışırdım. Ama hedefime ulaşmışım, nitekim konser biletlerini o buldu ve bugün konsere beraber gidiyoruz.

Her konser öncesi bünyemdeki rutin gerginlikle şarkı ezberine giriştim. Hem bana yardımcı olur hem de bütün gün hep birlikte dinleriz diye bir liste oluşturdum. Akşam orada olacak benim gibi demode fraknkofonlarla birbirimizi bulalım, Gitan’da gırtlaklarımızı beraber yırtalım.

Bu arada Belle’in en matrak versiyonu da aşağıda.