Aklım buz gibi yanına koştu: Doctor Strange in the Multiverse of Madness film incelemesi

Doctor Strange in the Multiverse of Madness, hiç gelmeyecek gibi geçen birkaç yıldan sonra nihayet vizyona girdi. Bu süreçte Thanos’u yendik, Eternals aramıza katıldı ve Tong Leung’u süper kahraman olarak görme fırsatı yakaladık. Duyduk ki Wanda kötü tarafa geçmiş, Marvel’ın nicedir müjdelediği Scarlet Witch doğmuş. Bize de çoklu evren çılgınlığına katılmak kaldı.

Övmelere doyamadığımız Benedict Cumberbatch’in canlandırdığı Doctor Strange, serinin bu filminde bilinmezliklerle dolu bir dünyaya adım atıyor. Daha doğrusu, birkaç dünyaya. Yolda farklı Strange’lerle de karşılaşıyor. Hepsinin aynı oranda sevimli olduğunu söylemek mümkün değil. Filmin yönetmen koltuğunda Sam Raimi’nin oturduğunu hatırlatmakta fayda var. Kendisi Tobey Maguire’ın Spider-Man’inden sorumlu. Kısaca tüm zamanların en iyi Spider-Man filmlerini çeken kişi diyebiliriz kendisine. Hal böyle olunca filme yönelik beklenti oldukça yükseldi. Cumberbatch ve Raimi’nin iyi bir ikili olduğu aşikar. Cumberbatch’i bu defa rolüne sahip çıkan bir havada izliyoruz. İlk filmdeki toyluğunu bir kenara atmış; zamanda ileriye, geriye ve her yere gitmiş, toza dönüşmüş, ölümden dönmüş. ”Ben buradayım artık” diyor. Kendisinde üçüncü solo filmini çekmiş Robert Downey Jr. rahatlığı var adeta. Ancak Cumberbatch’in bu rahatlığı, bizi çoklu evrenlere ikna etmeye yetmiyor. New York’un binbir renge büründüğü evrenlerde, birbirinden çok da farklı olmayan Strange’ler görüyoruz. Her birinin ortak noktası da Rachel McAdams’ın hayat verdiği Christine.

Kafası karışık bir film

Strange, filmde America isimli süper güçlere sahip bir kızı Scarlet Witch’ten kurtarmaya çalışıyor. Scarlet Witch, hayali çocukları ya da kendi tabiriyle başka bir evrendeki çocuklarına ulaşmayı planlıyor. Bunun için karanlık güçlerden de yardım alıyor tabii. Ulaşabilmesi için de elindeki tek seçenek America’nın güçlerini elinden almak. America’nın gücü de tahmin edebileceğiniz gibi, çoklu evrenler arasında seyahat edebilmek.

Okuma önerisi – Marvel’ın 4. evresinin ana kahramanı, Scarlet Witch ile tanışın: Son üç bölümü ve göndermeleriyle WandaVision incelemesi

Eğer kafanız bu noktaya geldiğinizde çoktan karıştıysa, çoklu evren çılgınlığına hoş geldiniz diyor, size Kenan Doğulu’nun Aklım Karıştı şarkısını yolluyoruz.

Filmin hikayesinin, filmin adının hakkını verdiği bir gerçek. Strange, CGI’lar arasında kayboluyor; kendinden geçiyor, midesi bulanıyor. Onun kafası karıştıkça, biz de Marvel evreninin içinde kayboluyoruz. Kevin Feige’ın bize sürprizleri de yok değil. Olmaz mı! Filmin ikinci yarısında yüzümüzde güller açtıracak bir sahne bize selam duruyor. Aman, aman! Kimler gelmiş, sefalar getirmiş diyorsunuz. Filmi izlerken bir an kalkıp saygı duruşu yapasım geldi. Lafı dolandırıp, spoiler vereceğimi kesinlikle kanıtladıktan sonra sahnede sizi kimin ya da kimlerin beklediğini söyleyeceğim tabii.

SPOILLLLLEEEER!

Sürpriz, sürpriz, sürpriz aşkım!

Prof. Charles Xavier, Firdevs Yöreoğlu’nu aratmayan zarafetiyle Raimi’nin kamerasına takılıyor. John Krasinski, Reed Richards olarak kamera karşısına geçiyor. Şu an, şu dakika, Gülben Ergen’in Sürpriz şarkısı aklına gelmeyen varsa ayıp eder. Krasinski’nin, Fantastic Four’a dahil oluşu kadar mükemmel bir olay var mı? Bu haber sizde de Dua Lipa’nın Levitating şarkısıyla dans ettirme isteği uyandırdıysa, yazıyı okumaya devam edin çünkü bir sürpriz daha var.

Captain Marvel ve Captain America da burada. Ama bu America, o bildiğiniz America’lara benzemiyor. Bu evrende Captan America, Ajan Carter’dan başkası değil. Zaten kim olabilirdi ki? Ajan Carter, Steve Rogers’ın ”Bunu bütün gün yapabilirim.” repliğini de söylüyor. Buyurun, fan dayanışmasına.

Her şey, her yerde

Film, diğer Marvel projeleri gibi bir sonraki hikayenin önünü açıyor. Strange’in çoklu evrendeki maceralarının devam edeceğini simgeleyen Kevin Feige ve ekibi bizi yeni karakterlerle de tanıştırıyor. Charlize Theron’un canlandırdığı uzun ve aşırı güzel kostümlü kişilik de buna dahil. Theron’a duyduğumuz sevda da öyle. Çoklu evren çılgınlığında, herkesi her yerde görebilirsiniz artık. Bu karakter, şu filmde oynuyordu gibi bir dünya yok. Dünyaların hepsi bir bütün. Zaman galaksiler arasında değil, insanlığın dokunamayacağı bir yerde akıyor. Bu eleştiri haddi olmayacak şekilde felsefik bir noktaya erişmeden şunu belirtelim, film eksik yönlerine rağmen güzel bir finalle sonlanıyor. Her şey tatlıya bağlanıyor. Scarlet Witch, şimdilik bir kayalığın altında uyuyor. America, büyücü olmak üzere eğitim görüyor. Wong, neyse ki hayatta. Strange ise, bir süre daha ortalardan kaybolmaya devam edecek gibi duruyor. Zamanın sınırlarını zorlayan biri için, başka bir evren nedir ki? Raimi’yi yeniden masada görmek de oldukça sevindiriciydi. Öte yandan Raimi’nin kendi tarzının dışına çıktığını söylemek mümkün. Bu filmin, Raimi’nin Spider-Man’de yaratmaya çalıştığı dünyayla uzaktan yakından ilgisi yok. Bu sebeple, Raimi hayranları hayal kırıklığına uğrayabilir. Nitekim gözler Taika Waititi’yi de arıyor. Thor’un geçtiğimiz haftalarda yayımlanan fragmanı, Waititi’nin kural tanımayan bir yönetmen olduğunu ortaya çıkarmışken bize yalnızca önünde eğilmek düşüyor zaten.

Kevin Feige ve ekibinin çoklu evrenler arasındaki dengeyi de iyi kurması gerekiyor. Seyircinin, her karakterin her yerde oluşuna adapte olması da kolay görünmüyor. Beklemediğiniz bir anda, çok sevdiğiniz bir karakterin karşınıza çıkması Eurovision birinciliği etkisi yaratsa da biraz daha ikna edici hikaye geçişlerine ihtiyacımız olduğunu unutmamak lazım.

Biz çılgınlığına kapılmaya devam edelim, siz de o sırada Elizabeth Olsen’ın Wanda ile birlikte yükselen kariyerine bir göz atın.